Ονομάζομαι Ντέπυ Μαλλιώρη και είμαι εθελόντρια και γραμματέας του ΔΣ του Συλλόγου Γυναικών με καρκίνο μαστού Άλμα Ζωής Ν. Αχαΐας.
Ασθένησα από καρκίνο του μαστού το 2004 σε ηλικία 32 ετών, σύζυγος και μητέρα ενός αγοριού 3 ετών.
Ο καρκίνος του μαστού, ήταν πάντα θέμα συζήτησης στην οικογένειά μου.
Ήταν η ασθένεια που απασχολούσε το οικογενειακό μου περιβάλλον, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ο παππούς μου το 1980 γράφτηκε στα Ιατρικά Χρονικά, ως μια από τις σπανιότατες περιπτώσεις καρκίνου του μαστού σε άνδρες. Το 1989, η θεία μου, ασθένησε από καρκίνο του μαστού σε ηλικία 37 ετών. Μετά από 7 χρόνια παρουσίασε καρκίνο και στον άλλο μαστό, και πέθανε σε ηλικία 45 ετών. Άρα ο καρκίνος δεν ήταν άγνωστος σε μένα.
Σε ηλικία 19 ετών επισκέφθηκα για πρώτη φορά γυναικολόγο, ο οποίος μου είπε ότι είχα ινωκυστικό μαστό. Όταν ενημερώθηκε για το ιστορικό της οικογένειας μου, μου είπε ότι οι τακτικοί έλεγχοι θα έπρεπε να γίνουν τρόπος ζωής μου. Από τότε κάθε μήνα έκανα ψηλάφηση και κάθε χρόνο υπερήχους. Επισκέφθηκα και χειρουργό μαστού. Εκείνος προερχόμενος από την Αμερική, θεωρούσε ότι η καλύτερη λύση για μένα θα ήταν να κάνω προληπτικά, διπλή μαστεκτομή και αποκατάσταση!!! Τότε μου φάνηκε μια τρέλα. Τώρα θα ήθελα πολύ να το είχα κάνει!
Τον Αύγουστο του 2003, ψηλάφησα ένα μικρό οζίδιο. Επισκέφθηκα ακτινοδιαγνώστη, και έκανα υπέρηχο. Εκείνος θεώρησε ότι επρόκειτο για κύστη και ότι δεν χρειαζόταν περαιτέρω έλεγχος. Αυτή η «κύστη» μεγάλωνε. Τέλη Ιανουαρίου του 2004, επισκέφθηκα τον χειρουργό μαστού καθηγητή Ευάγγελο Τζωρακολευθεράκη, ο οποίος στις 12 Φεβρουαρίου, με ενημέρωσε για τα αποτελέσματα της βιοψίας. Είχα όγκο 3ου σταδίου στον αριστερό μαστό! Τέσσερις μέρες μετά τα αποτελέσματα, στις 16 Φεβρουαρίου, υποβλήθηκα σε ολική μαστεκτομή και λεμφαδενικό καθαρισμό. Λόγω του ιστορικού μου, κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, μου έκανε διαγνωστική βιοψία και στον άλλο μαστό. Η βιοψία έδειξε in situ καρκίνο. Υποβλήθηκα σε πλήρη μαστεκτομή, στις 22 Μαρτίου και στο δεξιό μαστό. Μετά ήρθαν οι χημειοθεραπείες, οι ακτινοβολίες, οι ορμονοθεραπείες.
Ο καρκίνος ήταν για μένα μια εμπειρία γεμάτη ανατροπές, φόβο και πόνο. Ανατροπές, γιατί η ζωή που γνώριζα και τα όνειρα που έκανα ως εκείνη τη μέρα της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων, διαγράφηκαν αυτοστιγμεί!
Φόβος, για την ίδια μου τη ζωή, φόβο για το μέλλον του παιδιού μου δίχως μάνα, φόβος για τις θεραπείες, φόβος…
Πόνος, σωματικός και ψυχικός, πόνος από τα χειρουργεία, από τις θεραπείες, από τον ακρωτηριασμό, πόνος κοιτάζοντας τα μάτια των ανθρώπων μου, πόνος αβάσταχτος η αγκαλιά του παιδιού μου, πόνος δυσανάλογος με την ηλικία μου και τις αντοχές μου!!!
Όμως πάλεψα, προσπάθησα! Έτσι, η ανατροπή έγινε ευκαιρία, ο φόβος έγινε ελπίδα και ο πόνος πίστη και πείσμα!!!
Και τα κατάφερα!!! Σήμερα, μετά από 13 χρόνια, βλέπω καθαρά ότι ο καρκίνος δεν έχει μόνο αυτή τη σκοτεινή πλευρά που μόλις περιέγραψα, έχει και μια ολόφωτη από Ελπίδα, Αγάπη, Πίστη, και Αυτογνωσία. Τη γνώρισα μέσα από τις οδύνες της ασθένειας, μέσα από τις ανατροπές της και το φόβο.
Ο Σύλλογος «Άλμα Ζωής» μπήκε στη ζωή μου το 2007. Με τα προγράμματα ψυχολογικής υποστήριξης που παρέχει δωρεάν στις γυναίκες-μέλη του, με βοήθησε να προχωρήσω μπροστά. Εκεί μοιράστηκα τους φόβους και τις αγωνίες μου και εκεί αποφάσισα να προχωρήσω μπροστά κοιτάζοντας την αλήθεια κατάματα.
Χρειάστηκε να γυρίσω πίσω και να βουτήξω βαθιά μέσα μου, και να ξανασυστηθώ με τη Ντέπυ, χρειάστηκε να ψάξω, να μάθω, και να αξιολογήσω τις αδυναμίες αλλά και τα προτερήματά μου!
Έδωσα μάχη με το παρελθόν, και ανακάλυψα ότι κάθε πληγή ήταν και ένα όπλο στη φαρέτρα μου, κάθε δυσκολία και αδικία ήταν η ασπίδα που θα με προστάτευε στον μεγάλο πόλεμο που ερχόταν!!! Και είπα ευχαριστώ!!
Η αγάπη που έδωσα και πήρα, ήταν και είναι η πανοπλία που με κράτησε και με κρατά σε όλες τις μάχες της ζωής, και που μου επιτρέπει να συνεχίζω! Και για αυτή λέω ευχαριστώ!!
Και είναι τόσοι πολλοί αυτοί που πρέπει να ευχαριστήσω!!!
Έφτασα στο παρόν, στο σήμερα, στο τώρα, με τις δυσκολίες του και τη ρουτίνα του και νιώθω δυνατή! Θέλω να ακούω, να δίνω, να μοιράζομαι, να προχωρώ και να αγαπάω. Θέλω και μπορώ να εκτιμώ και να τιμώ την κάθε στιγμή που μου δίνει η ζωή. Την καλή και την κακή, την εύκολη και τη δύσκολη, την απρόσμενη και την αναμενόμενη!! Θέλω να μαθαίνω μέσα από αυτές τις στιγμές, και να γίνομαι καλύτερη, για μένα και τους γύρω μου!! Θέλω κάθε μέρα να την αξιοποιώ, να τη γεύομαι και να την απολαμβάνω ολόκληρη χωρίς να την ευτελίζω. Θέλω να την ομορφαίνω χωρίς να τη φτιασιδώνω, θέλω να τη ζω!!